De Vlaamse auteur Willy Roggeman vindt in het voorjaar van 1953 op zijn studentenkamer in Gent een verzameling Duitse boeken. De meeste ervan bevatten een ex-libris dat de naam van de oorspronkelijke eigenares weergeeft: Suse Esberg. Roggeman neemt de boeken mee naar huis, zonder ze evenwel als zijn eigendom te beschouwen. In zijn bibliotheek nemen ze al die jaren een bijzondere plaats in. Wie Suse Esberg was, heeft Roggeman tot vandaag niet geweten. Ooit schreef hij twee gedichten over de vrouw, waarin hij haar voorstelde als een slachtoffer van de Holocaust.

In De asse waait de tuin weer binnen (naar een vers uit een van de gedichten) vertelt prof. dr. Jürgen Pieters het verhaal van de boeken van Suse Esberg. Vertrekkend van het moment waarop de boeken worden gevonden, keren we terug naar het moment waarop ze Duitsland verlaten. We schrijven 1933: Suse Esberg stuurt haar zoon Joachim naar Gent. De dreiging van het nazisme wordt te groot. Joachim wordt leerling aan het Atheneum aan de Ottogracht en vervolgens aan de Gentse Universiteit. Wanneer de oorlog uitbreekt, wordt hij samen met zijn vader het land uitgewezen. Twaalf jaar voor Roggeman de boeken van Joachims moeder vindt, eindigt Joachims leven in Auschwitz.